Najstarszy dawny typ koszułki, noszony przez wiślanki, to rodzaj białej bluzki uszytej z batystu lub cienkiego kretonu. Posiada krój przyramkowy – marszczony o dużych bufiastych rękawach. Noszona jest tylko i wyłącznie z suknią śląską i tylko z nią stanowi komplet. Najstarsze koszułki wokół szyi posiadały obujek wykończony drobnymi ząbkami. Z biegiem czasu wykształciła się koszułka, która posiadała białe ręczne hafty, tzw. łokruża. Rękaw przytrzymywany jest w dolnej części koronkowym lymieczkiem zakończonym ząbkami. Rękaw jest bardzo mocno bufiasty. Z przodu koszułka posiada wszytą tzw. przedniczke. Były i takie , które były lekko marszczone. Pod szyją zapinano koszułkę na kobyłkę. Na wierzchu przypinano broszkę i szpendlik. W związku z tym, że piękne łokruża wymagało kilkugodzinnego prasowania, toteż góralki w Wiśle uprościły sobie prasowanie poprzez bezpośrednie haftowanie rękawów koszułki ( Z materiałów Pani Małgorzaty Kiereś „Strój ludowy górali wiślańskich”).